Βλέποντας τις περισσότερες θρησκευτικές σειρές -ταινίες τη μεγάλη εβδομάδα, όπως τη Βίβλο, τα πάθη του Χριστού κλπ... αναρωτιέμαι πού κρύβει τόσο φθόνο, κακία και υστεροβουλία η ανθρώπινη ψυχή.
Μου είναι αδιανόητο να βλέπω ανθρώπους να πηγαίνουν περιχαρής στην εκκλησία, να νηστεύουν, να φοράνε και κάνουν μεγάλους σταυρούς και να κυριαρχούν στις ζωές τους όλα σχεδόν τα θανάσιμα αμαρτήματα. Καλά όχι ότι είναι κάτι καινούριο. Είναι ένα ακόμα κατάλοιπο της κοινωνίας των προηγούμενων αιώνων που ενστερνίζονται οι σύγχρονοι «Φαρισαίοι» και νομίζουν πως η πίστη είναι ένα χωράφι που τους άφησε ο πατέρας τους.
Δεν ξέρω αν ο Χριστός κατέβηκε στη γη με τον τρόπο που μάθαμε στο σχολείο και αναπαριστούν αυτές οι σειρές, αλλά σίγουρα η ψυχή μου γνωρίζει ότι αυτή η ανώτερη δύναμη που οι χριστιανοί ονομάζουμε θεό, οι άλλες θρησκείες με κάποιο άλλο όνομα, υπάρχει και μας καθοδηγεί με τον τρόπο που οι ίδιοι έχουμε επιλέξει.